Terug naar het overzicht

Tekst: Petra Vissers | Beeld: Roland van Mossel

 

“Als mensen mij vandaag bellen met de vraag of ik morgen een filmpje af kan hebben, dan vind ik het geweldig om te zorgen dat dat lukt. Dan zetten we met zijn allen de schouders eronder.”

 

Elisa Ostet (28) startte zes jaar geleden een eigen mediabedrijf. Haar opleiding Kunst en Techniek moest er tijdelijk voor wijken, maar na acht jaar is het diploma binnen. “Ik durfde bijna niet terug te komen”, lacht ze. “Maar ik wilde de opleiding per se halen.”

Ze wil met haar bedrijf graag mooie verhalen overbrengen, “vertellen hoe mensen zijn en waarom ze doen wat ze doen”, vertelt Elisa in haar tuin in Enschede. “Voor Saxion Hogescholen hebben we bijvoorbeeld docenten geïnterviewd over de vraag waar ze het meest trots op zijn en wat ze komend collegejaar anders zouden doen. Heel interessant, maar ik wil tijdens zo’n opdracht meer dan alleen een antwoord krijgen op die vragen. Ik wil te weten komen wat mensen nog meer te vertellen hebben, hoe de onderlinge verhoudingen zijn, hoe hun werk er precies uitziet.”

 

Een bedrijf in de communicatiebranche lijkt misschien opvallend voor iemand die slechthorend is, maar Elisa doet waar ze goed in is. “Ik hoor dan wel slecht, maar ik kan heel goed luisteren.” Wie met Elisa praat, merkt niet dat ze amper wat hoort. Liplezen doet ze snel en foutloos, als ze praat is hoogstens een klein Italiaans accent te horen. Haar wereld is groot, zegt ze zelf. Misschien wel groter dan die van veel andere slechthorende jongeren. “Ik kom voornamelijk in contact met mensen die goed horen, als je iets wil bereiken zul je toch om je heen moeten kijken. Natuurlijk heb ik soms geen zin om te telefoneren, omdat ik bang ben dat ik mensen niet versta. Maar mijn nieuwsgierigheid is altijd groter geweest dan de angst dat dingen niet lukken.”

Elisa raakt geïnspireerd door contact met anderen, samenwerken – samen zijn – is niet alleen de pijler onder haar sociale leven, maar ook onder haar eigen bedrijf: zich terugtrekken in haar eigen wereld is nooit een optie geweest.

“Soms gebeurt het dat klanten een stoel aanschuiven bij mijn computer en we gewoon samen aan het werk gaan. Dat vind ik het mooist.”

De jongeren van SH-Jong, waar Elisa onlangs voor drie jaar is herkozen tot voorzitter, stimuleert ze om ook buiten hun veilige wereld te treden. Slechthorende jongeren ontmoeten elkaar op de vereniging omdat het gezellig is, en omdat ze van elkaar leren hun eigen plek in de wereld te vinden. “Veel jongeren die niet goed horen voel zich onveilig. Ze zijn soms gepest, of kunnen geen werk vinden. Voor hen is het prettig om in een wereld te kunnen zijn met andere jongeren die hetzelfde meemaken.”

Maar het is niet de bedoeling dat de jonge tieners en twintigers het daarbij laten, benadrukt Elisa meteen. “Veel mensen zeggen dat SH-Jong een vriendengroep is. Dat is fijn, maar het moet wel een stapje verder gaan. Je moet daar niet je hele leven in blijven hangen, het doel is uiteindelijk om zo stevig mogelijk in de echte wereld komen te staan. Uiteindelijk moet iedereen zijn eigen weg vinden. Het is fijn als SH-Jong daarbij kan helpen.”

Als voorzitter bracht ze heel SH-Jong een stapje verder. Het aantal leden is sinds ze aantrad explosief gegroeid, ze nam promotiefilmpjes op en neemt het foldermateriaal onder handen. Geen stockfoto’s meer, maar eigen foto’s van echte leden.

 

“Toen ik zeventien was, had ik rolmodellen. Mensen die me hebben laten zien wat er allemaal voor leuke dingen mogelijk zijn. Dat rolmodel probeer ik nu ook te zijn voor anderen.”

 

Elisa heeft al jong geleerd haar plek te veroveren. Na een aantal jaren in het speciaal onderwijs stapte ze – omdat het niveau voor haar niet hoog genoeg lag – over naar een reguliere basisschool. “Ik heb ervaren hoe het is om dingen niet altijd goed mee te krijgen. In de klas durfde ik soms niet te zeggen dat ik iets niet goed had verstaan. Maar dan kom je in de problemen, dus daar ben ik allang overheen. Stel je voor dat ik een misverstand zou hebben met een klant, omdat ik niet heb gehoord of hij duizend of tienduizend euro zei! Informatie is voor mij enorm belangrijk, dus vraag ik dingen gewoon nog een keer.”

Slecht horen is bovendien niet alleen maar een nadeel, blijkt uit Elisa’s verhalen. Het kan ook een voordeel zijn, en daar is ze zich bewust van. “Ik kan heel goed luisteren, en dat is essentieel voor mijn werk. Ik word nooit afgeleid door andere dingen, ik moet me wel focussen, er zit geen ruis op de lijn. Klanten weten dat ook, ik luister heel nauwkeurig. Dat vind ik prettig en ik denk dat het voor mijn bedrijf ook heel handig uitpakt.”

Doordat ze niet goed hoort, moet de jonge ondernemer bovendien altijd keuze’s maken. “Op verjaardagen bijvoorbeeld, kan ik wel mijn best gaan doen om alles te horen en iedereen te verstaan, maar dan ben ik na twee uur doodop. Ik kan ook kiezen en bedenken; met wie wil ik nu echt praten, wat vind ik belangrijk? Die vaardigheid om hoofd- en bijzaken van elkaar te onderscheiden is ook in de bedrijfscommunicatie erg handig.”

Elisa heeft duidelijk Italiaans bloed. In haar tuin serveert ze een zomerse lunch zoals alleen de Italianen dat kunnen. Broodjes met tomaat en mozzarella, courgette, een frittata met groenten en brood. “Ik vind het belangrijk om samen te eten. Niet alleen met vrienden, maar ook met klanten. Dat doe ik ook vaak. Mensen die daar niet van houden, komen over het algemeen niet bij mijn bureau terecht. Als we tot laat hebben doorgewerkt of als het tijd is om te lunchen vind ik gewoon niet dat mensen met een krentenbolletje afgescheept kunnen worden.” Kruiden haalt ze zo veel mogelijk uit haar eigen tuin. De boontjes groeien goed, maar zijn nog niet klaar om gegeten te worden. Achterin scharrelen de kippen. Terwijl Elisa de tuin laat zien, drentelen de twee logeerhonden van vrienden achter haar aan.

Goed eten – samen eten – is belangrijk voor haar. “Het staat voor nieuwe energie, eten geeft een band met mensen. Het heeft aan dat je elkaar vertrouwt, en als dat zo is kun je mooiere dingen maken, dan weet je wat de ander belangrijk vindt, waar zijn passies liggen. Het betekent dat je oprecht betrokken bent bij mensen. Samen eten, dat moment delen, daar kan ik emotioneel van worden.”

KLEIN_MG_9793-682x1024

Elisa Media is geen standaard reclamebureau, geen dertien in een dozijn. Elisa wil haar klanten leren kennen, hun verhaal overbrengen. Alleen dan maakt ze de mooiste producties. “Ik kan vooral genieten van het proces dat leidt tot het maken van een video. Samen met mensen een verhaal maken vind ik het meest bijzonder.” Ze is geen specialist, zegt ze zelf, maar geniet het meeste van het bij elkaar brengen van de juiste mensen, van het proces, het voeren van een gesprek om samen tot een mooi eindproduct te komen. Samenwerken, dat is haar kern.

 

“Het gebeurt niet vaak dat mensen zeggen; dit moet je doen en maak er maar wat van. Ik wil klanten bij het hele proces betrokken houden. Ik vraag altijd door; wat willen ze overbrengen en waarom. Waarom wil je bepaalde kleuren wel en andere niet? Daar zit vaak een gevoel achter. Laatst werkte ik voor een yogalerares, en ze wilde absoluut geen buddhabeeldjes en bloemetjes op haar website. Ze heeft hele andere beelden gekozen, en dat had ik niet voor haar kunnen verzinnen.”

Elisa lacht: “Ik was waarschijnlijk voor die buddhabeeldjes gegaan.”

 

Elisa Media maakt vooral videoproducties, maar ontwerpt ook nieuwe logo’s en huisstijlen. “Eigenlijk alles wat een bedrijf nodig heeft om te communiceren.” Elisa begon als zzp’er, maar heeft inmiddels een eigen bedrijf en een aantal parttimers in dienst. Toen ze nog studeerde was ze al een erkend leerbedrijf voor andere studenten die bij haar stage wilden lopen.

Kan niet, lijkt niet in Elisa’s woordenboek te staan.

“Mijn ouders hebben nooit gezegd dat ik iets niet zou kunnen, als ik tegen een probleem aanliep vroegen ze me hoogstens wat voor oplossing er mogelijk was.”

Ze heeft ook veel goede ervaring gehad, is de juiste mensen tegengekomen die haar zelfvertrouwen konden geven. “Tijdens een stage moest ik bijvoorbeeld muziek onder een filmpje monteren. Ik dacht in eerste instantie dat ik dat helemaal niet zou kunnen maar mijn stagebegeleider stelde voor om naar de grafische weergave van de muziek te kijken. Door te kijken naar de pieken in de weergave heb ik toen nog best een leuke montage gemaakt.”

Jaren later hoopt ze hetzelfde te kunnen doen voor de stagiairs van Elisa Media. “Een jongen die hier stage liep hield heel erg van muziek maken, maar hij durfde nog geen noot te laten horen. Ik heb hem toen muziek laten componeren voor een video. Dat heeft hij heel goed gedaan. Dat is goed voor mijn bedrijf, maar hij heeft daardoor weer meer zelfvertrouwen en dat is minstens zo belangrijk voor mij.”

Elisa is niet alleen een rolmodel voor anderen, zelf komt ze nog steeds overal inspirerende mensen tegen. “Zoals die jongen die muziek maakte. Hij inspireerde mij. Ik vond het ontzettend mooi om te zien hoe hij opging in zijn muziek, hoe hij daar tot midden in de nacht mee bezig kon zijn. Mensen die dingen doen waar ze gelukkig van worden, daar heb ik heel veel ontzag voor.”

Professionalisering van SH-Jong; visie en beleid

Elisa, voorzitter van SH-jong (slechthorend en jong), ontmoet ik als we het heiweekend voorbereiden waarin een groep leden van SH-jong van gedachten willen wisselen over de visie en beleid van SH-jong. Professionalisering van SH-jong is noodzakelijk voor de continuïteit en het ambitieniveau. Daarnaast zijn nieuwe leden nodig om activiteiten uit te kunnen breiden. Maar met welke boodschap werf je nieuwe leden? In het heiweekend eind 2011 bespreken deelnemers de meerwaarde van SH jong. Welke doelen wil SH jong behalen, op welke termijn en met welke middelen? Eén van de “gewaagde doelen” was het behalen van 100 leden eind 2012. Dit is in juni 2013 groots gevierd. Ik heb ik gebruik gemaakt van diverse werkvormen in overleg met Elisa. Er is veel gediscussieerd, maar ook gekookt, films gekeken, mood boards gemaakt en gebatteld om te komen tot tastbare en werkbare afspraken. Voor aanvang hebben de deelnemers mij ingewerkt in het gebruik van hulpmiddelen zoals de schrijftolk en de versterking. In het half jaar na het heiweekend heb ik nog twee keer het beleidsplan becommentarieerd.